De borrel

Donderdag 22 mei jl. was ik uitgenodigd voor een borrel. Een borrel in Amsterdam, georganiseerd door CEDAR, het Centrum voor Dienstverlening Auteurs- en aanverwante Rechten. Zij maken zich sterk voor, en verzorgen als dienstverlener dat allemaal rechten die wij als kunstenaars hebben, goed worden bewaakt en uitgevoerd. Plaats van handeling was Wildschut aan het Roelof Hartplein. Een plek waar je gezien kunt worden. Letterlijk zelfs, vooral op het terras. Alle bestuursleden van alle organisaties die iets met auteursrechten te maken hebben, waren uitgenodigd. Een mooie gelegenheid om eens kennis te maken, maar ook een mooie gelegenheid om eens hier en daar van leer te trekken. Een aantal organisaties zal mij worst wezen, maar Stichting Leenrecht en de Stichting De Thuiskopie, daar hebben wij als kunstenaars rechtstreeks mee te maken. De collega bestuurders van deze twee organisaties wilde ik wel eens spreken samen met de mensen van het CvTA, het College van Toezicht Auteursrechten. Want dat het hier en daar niet goed gaat is kennelijk nog niet helemaal doorgedrongen tot alle bestuurders. Er zijn de laatste tien en zelfs de laatste vijf jaar enorme verschuivingen geweest. Beeld -en dus ook beeldmakers- worden steeds belangrijker. Beelden gemaakt door kunstenaars, ze zijn niet weg te denken, je ziet ze overal op en in alle (social)media. En daar zien wij als kunstenaars maar een fooi van terug. Dertig euro op jaarbasis! Dat is veel te weinig. Wij vechten voor minstens een verdubbeling of zelfs voor het driedubbele! Ik heb iedereen die ik wilde spreken te pakken gehad en nu ga ik een beetje hopen, maar ook vooral veel druk blijven uitoefenen.

Twee dagen later begin ik te hoesten en te rochelen. Kennelijk heeft iemand mij aangestoken en/of heb ik te veel zonder jas buiten gezeten. Het was namelijk lekker aangenaam in het zonnetje op het terras bij Wildschut, maar als de zon even weg was werd het fris. Ik was nog zo gewaarschuwd door Tjitske, maar natuurlijk weer niet willen luisteren. Terwijl ik dit schrijf bonkt het overal nog wel een beetje en heb ik een rol toiletpapier als zakdoek naast de computer staan. Straks maar een flinke borrel. Soms lost een borrel alles op.

Henk Hofstra